Przejdź do treści
Czarno-białe tarcze zegarówGrafika autorstwa Andrey Grushnikov z Pexels

WCAG 2.1 – kryterium 2.2.1 – Dostosowanie czasu (poziom A)

Treść artykułu

Dlaczego dostosowanie czasu dla Użytkownika jest tak ważne?

Kryterium to najłatwiej będzie zrozumieć na przykładzie. Pewnie każdy z Was kojarzy sytuację, w której loguje się do banku, wykonuje jakąś czynność, nagle przełącza się na inną kartę w przeglądarce, po chwili wraca do banku, a tu komunikat – “Zostałeś wylogowany”. Tak zupełnie bez ostrzeżenia. Denerwujące, prawda? Co możemy z tym zrobić w zakresie dostępności? Rozwiązań jest kilka.

Po pierwsze, super by było, gdyby długość danej sesji była wyświetlana na bieżąco. Wtedy Użytkownik może oszacować czas, w jakim zostanie mu przerwana czynność.

Co więcej, jeśli ze względów bezpieczeństwa ma już nastąpić wylogowanie, Użytkownik powinien zostać o tym poinformowany. Co za tym idzie, mieć możliwość zareagowania. W jaki sposób? Na przykład poprzez wyrażenie zgody na przedłużenie działania i w konsekwencji – niewylogowywanie.

    • Główne założenia kryterium:

    • Jeśli jest limit na zapoznanie się z daną stroną, limit ten można przedłużyć przed jego upływem.
    • Jeśli limit jest ustawiony, Użytkownik może go zmienić o dziesięciokrotność ustawionego pierwotnie czasu.
    • Po upłynięciu czasu, Użytkownik powinien mieć przynajmniej 20 sekund na reakcję. Pozostanie na stronie bądź jej opuszczenie. I może to uczynić maksymalnie 10 razy.

Punkty powyżej nie dotyczą sytuacji, w której limity czasowe są naturalne – upływ czasu podczas licytacji jakiegoś przedmiotu czy też strona z biletami na popularny koncert. Naturalnym jest, że nie możemy zachować ich w koszyku na parę dni.